عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: الظُّلْم‏ ثَلَاثَةٌ ظُلْمٌ‏ يَغْفِرُهُ اللَّهُ وَ ظُلْمٌ لَا يَغْفِرُهُ اللَّهُ وَ ظُلْمٌ لَا يَدَعُهُ‏ اللَّهُ فَأَمَّا الظُّلْمُ الَّذِي لَا يَغْفِرُهُ فَالشِّرْكُ‏ وَ أَمَّا الظُّلْمُ الَّذِي يَغْفِرُهُ- فَظُلْمُ الرَّجُلِ نَفْسَهُ‏ فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اللَّهِ وَ أَمَّا الظُّلْمُ الَّذِي لَا يَدَعُهُ فَالْمُدَايَنَةُ بَيْنَ الْعِبَاد

امام صادق(علیه السلام) : ستم سه گونه باشد ستمی که خدای عزتمند ان را ببخشد، و ستمی که خداوند آن را نبخشد،و ستمی که رسیدگی به آن را وا نننهد،

امام ستمی که آن را نبخشد شرک به خدای عزتمند است،و اما ستمی که خداوند آن را ببخشد ستم آدمی بر خویشتن درباره ی حقوقی است که میان او و خدای عزتمند است و اما ستمی که خداوند رسیدگی به آن را واننهد ستم درباره ی حقوق میان بندگان است.(1)

همیشه از شدت مهر خداوند نسبت به بندگانش زیاد شنیده بودم که خداوند تمامی گناهان را می بخشد و نباید از رحمت او نا امید بود، از طرفی از شدت سخت گیری او  نسبت به حق الناس نیز شنیده بودم که خداوند از حق الناس مادامی که صاحب حق راضی نشده است،نمی گذرد.

با خود میگفتم اگر خداوند اینقدر بندگانش را دوست دارد و نسبت به آنان مهر دارد

پس حق الناس را نیز  ببخشد مگر چه میشود.

الان متوجه شدم که سخت گیری خداوند نیز نسبت به حق میان بندگانش ، از محبت بی پایان او خبر می دهد اینکه خدا دوست ندارد حقی از من ضایع شود، اینکه او مراقب آبروی من است و جفای دیگران را نسبت به من تحمل نمی کند  اینکه اومدام هوای مرا دارد و دلش نمی خواهد با غیبت و تهمت شخصیت من لکه دار شود و اینکه او  برای  حق و حقوق من احترام قایل است   همگی، نشانی از مهر و عطوفت بی پایان اوست .

________________________________________
(1)كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، الكافي (ط - الإسلامية) ؛ ج‏2 ؛ ص331، دار الكتب الإسلامية - تهران، چاپ: چهارم، 1407 ق.