انسان مرگ را مي‌ميراند و برای ابد می ماند لذا بايد با دست پر سفر كرد
 

انسان، مرگ را مي‌ميراند نه مرگ انسان را از پا در بياورد. همه خيال مي‌كنند وقتي بشر مُرد تمام مي‌شود دين مي‌گويد اين چنين نيست بلکه انسان، مرگ را مي‌ميراند. ماييم كه مرگ را خفه مي‌كنيم،مچاله مي‌كنيم و مي‌ريزيم دور و براي ابد مي‌مانيم. بعد از مرگ، مرگي نيست ولي ما هستيم ما در برزخيم ما در صحنه پنجاه هزار سال هستيم ما ـ ان‌شاءالله ـ در بهشت هستيم. 

در قرآ‌ن نفرمود: «كلّ نفس يذوقها الموت» هر كسي را مرگ مي‌چشد بلکه فرمود: ﴿كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ﴾ هر كسي مرگ را مي‌چشد هر ذائقي مذوق را از پا در مي‌آورد و هضم مي‌كند. شما شربتي نوشيديد يك ليوان آب نوشيديد حال شما آن را هضم مي‌كنيد يا آن شما را؟ ذائق ،مذوق را هضم مي‌كند نه مذوق، ذائق را؛ انسان مرگ را مي‌چشد نه اينكه مرگ، انسان را بچشد اين حرف، حرف تازه است كه حرف انبياست ما هستيم كه هستيم كه هستيم! ما مرگ را مي‌ميرانيم ما مي‌شويم ابدي. اگر ما مرگ را مي‌ميرانيم و براي ابد مي‌مانيم بايد با دست پر سفر كنيم. 

حضرت آیت الله جوادی آملی،درس اخلاق09/06/91

منبع:http://www.portal.esra.ir/Pages/Index.aspx?kind=1&lang=fa&id=MjM3MQ%3d%3d-4Zr5AXjxMWI%3d&skinid=66