در دلــم بـــود كه آدم شوم؛ امّا نشدم          بیخبر از همه عالم شوم؛ امّا نشدم

بـــر درِ پيـــرِ خــرابــــات نهم روى نياز       تا بــه اين طايفه محرم شوم؛ امّا نشدم

هجرت از خويش كنم، خانه به محبوب دهم        تا بـــه اسمـــاء معلّم شوم؛ امّا نشدم

از كف دوست بنوشم همه شب باده عشق       رستـــه از كوثر و زمزم شوم؛ امّا نشدم

فـــارغ از خـويشتن و واله رخسار حبيب        همچنـان روح مجسم شوم؛ امّا نشدم

سر و پا گوش شوم، پاى به سر هوش شوم        كــز دَم گرم تو مُلهَم شوم؛ امّا نشدم

از صفـا راه بيابــم به ســـوى دار فنا                در وفـا يــار مسلّم شوم؛ امّا نشدم

خواستم بر كنم از كعبه دل، هر چه بت است       تــــا بـرِ دوست مكرّم شوم؛ امّا نشدم

آرزوهـا همـــــه در گور شد اى نفس خبيث       در دلـم بــــود كـه آدم شوم؛ اما نشدم 

غزلی از  امام خمینی