از جابر بن عبد اللَّه انصارى روايت شده كه مى‏گفته است: چون على (ع) خبر فتح خيبر را براى پيامبر (ص) آورد، پيامبر به او فرمودند:

اگر بيم آن نبود كه گروه هايى از امت من در باره تو همان چيزى را بگويند كه مسيحيان در مورد عيسى بن مريم (ع) میگويند، در مورد تو سخنانى مى‏گفتم كه بر هيچ گروهى نگذرى مگر آنكه از زير پاى تو خاكى را كه بر آن قدم مینهى بردارند و اضافه آب وضوى ترا براى طلب شفا بگيرند.

و براى تو همين بس است كه تو از من و من از تو هستم. تو از من ميراث مى‏برى و من از تو و تو نسبت به من چون هارون نسبت به موسى هستى، جز آنكه پس از من پيامبرى نيست. تو تعهدات و ذمه مرا انجام می‏دهى و به روش من و براى حفظ سنت من جنگ مى‏كنى و تو فردا كنار حوض كوثر جانشين منى و نخستين كس خواهى بود كه جامه بهشتى بر او پوشيده مى‏شود و نخستين كس از امت من خواهى بود كه وارد بهشت میشوى

و شيعيان تو بر منبرهاى نور و با چهره ‏هاى درخشان اطراف من خواهند بود و براى ايشان شفاعت میكنم و آنان فردا در بهشت همسايگان من خواهند بود.

هر كس با تو در نبرد باشد با من در نبرد است و هر كس با تو در صلح باشد با من در صلح است. نهان تو نهان من و آشكار تو آشكاراى من است. راز سينه تو راز سينه من است و فرزندان تو فرزندان منند. تو وعده ‏هاى مرا برآورده مى‏سازى و حق همراه تو و بر دل و زبان تو جارى است. ايمان ميان چشم هاى تو و آميخته با خون و گوشت تو است، همچنان كه با خون و گوشت من آميخته است. هرگز كسى كه ترا دشمن بدارد، كنار حوض كوثر پيش من نخواهد آمد و هرگز كسى كه ترا دوست داشته باشد، از حوض كوثر محروم نخواهد بود و با تو كنار حوض كوثر خواهد آمد.

على (ع) به سجده افتاد و گفت: سپاس خداوندى را كه بر من نعمت اسلام را ارزانى داشت و قرآن به من آموخت و مرا محبوب بهترين مردمان كه خاتم پيامبران است قرار داده است و اين همه احسان و فضل خداوند بر من است.

منبع:فتال نيشابورى، محمد بن احمد - مهدوى دامغانى، محمود، روضة الواعظين / ترجمه مهدوى دامغانى،ص91-192، نشر نى - تهران، چاپ: اول، 1366 ش.